Мой Арцах!!!

Степанакерт

Степанакерт

Мой Арцах

Припев

Война,да будь ты проклята навсегда,

Если кто-то будет простив,то я за

И пусть не будет войны никогда,

Никто не любит войну,

-Ну да,тихо скажет моя сестра.

Все началось в 88-ом,в феврале 20-ого

Когда еще был Советский Союз, 
И 15 обеденных стран. 
Говорят,что виноват в этом остается Арцах, 
И что две армянские страны не будут вместе никогда. 
Кто бы мог подумать, 
Что произойдет что-то подобное, 
Началась война между Азерами и Армянами. 
Пролилось много крови на нашей Святой земле 
Много людей погибли за наш любимый Арцах 

Cейчас 21 век,улицы все в цветах, 
Это моя родина,это мой Арцах. 
С друзями встречаюсь я каждый день, 
Гуляем по Центру, видемся со всеми. 
Да,как же хорошо жить спокойно и мирно 
Как же хорошо, когда ну душе так тихо, 
Да, жить там где все мы назваем Арцах 
Это реально гордо.             
Я живу там, где Дороги обединают 3 кольца 
Наш город ростет, нас уже много, 
Каждый день - новый день 
Люди едут на работу, в школу или в универ. 
У нас всегда новый день. 
Наши дни начинаются и продолжается до утра 
Не мало руинов ты встретишь в городе 
И во всем этом мы вним войну!!!

-->

Сейчас я в городе гуляю по себе, любимая столица улыбается мне

Как же нам подержать тебя, мы с тобой Арцах 

У нас много красивых мест 

Гандзасар,Дадиванк,Амарас,Тигранакерт 

Наш Старинный город Шуши,Мартуни,Мартакерт 

Аскеран,Гадрут,Кашатах,Шаумян 

Мы дети Арцаха, мы с тобой до конца!!!   Ivan Movsisyan  VaNyA ExTaZi (3_1_3)

7 ԸՆԿԵՐ

7 ԸՆԿԵՐ (Artur Hayrapetyan)

Студент Арцахского Государственного Университета, Айрапетян Артур снял фильм о событиях, произошедших в Нагорно-Карабахской Республике в 1990-ые годы.  Artur Hayrapetyan  7 ԸՆԿԵՐ  
Мысль снять этот фильм у меня появилась еще в то время, когда я служил в армии. В своем фильме я снял фидаинские сражения 1990-х годов.Скажу что у меня большие надежды. Мне бы хотелось, чтоб появились спонсоры и соучастники, которые бы помогли нам более специализированно снимать документальный фильм, чтобы представить всему миру реальные, подлинные события, происходившие в Арцахе в это время. Пусть это Вам не покажется нетактичным, но я б хотел подчеркнуть, что этот фильм снимался не в целях получения откуда-нибудь какого-то дохода.

По- моему, представление в виде документального фильма истории нашего героического Арцаха- это еще один шаг, приближающий нас к признанию «де-юре» независимости нашей республики.

Ոչինչ չի մոռացվել, ոչ ոք չի մոռացել...

1990-ական թվանանները ողբերգական շրջան են դառձել Ղարաբաղի,և ընդհանրապես ողջ հայ ժողովրդի համար:Այդ սարսափելի տարիներին Արցախի խիզախ ու անվախ որդիները անձնազոհաբար ելան իրենց Հայրենիքը պաշտպանելու ադրբեջանական զորքերի հարձակումից:Սկսվեց Արցախյան պատերազմը:Մինչ այսօր Արցախի բնակիչները սարսուռով վերահիշում են այն ժամանակի սարսափելի իրադարձությունները:Ինչքան արյուն է թափվել,ինչքան երիտասարդ տղաներ իրենց կրծքով պաշտպանում էին մեր սահմանները թշնամուց, ինչքան մարդկային կորուստներ,վիշտ…Մեր զինվորներին,որոնք պարգևել են մեզ խաղաղ երկինք իրենց կյանքերի գնով,ոչ ոք երբեք չի մոռանա,նաև մեր սերունդը:

Արցախի Պետական Համալսարանի ուսանող Արթուր Հայրապետյանը նկարահանել է մի ֆիլմ ԼՂՀ-ում 1990-ական թվականներում տեղի ունեցած իրադարձությունների մասին:

Իվան: Եր՞բ և ինչպես է քո մոտ առաջացել Արցախյան գոյամարտի մասին ֆիլմ նկարահանելու գաղափարը:

Արթուր: Ֆիլմ նկարահանելոու գաղափարը ինձ մոտ առաջացել էր դեռ այն ժամանակ, երբ ժամկետային զինծառայող էի:Արցախյան գոյամարտը ֆիլմի տեսքով ներկայացնելու միտքը իմ մոտ առաջացել է հրամանատարներիս մարտական ուղղուն ծանոթանալուց ու մեր հերոսամարտերին ավելի հստակ իրազեկվելուց հետո:

Իվան: Ո՞նց ես նկարահանել ֆիլմը, ով եր քեզ օգնում,ում ես դիմել:

Արթուր: Ֆիլմը նկարահանված էր սիրողական մակարդակով:Եվ իհարկե,ֆիլմում տեղի ունեցան մի շարք տեխնիկական թերություններ, որն ել խոսում է ֆինանսական պակասությունների մասին: Նշեմ, որ ֆիլմը նկարահանել եմ իմ ֆինանսական խխջիմ միջոցներով և ընկերներիս աջակցությամբ, որի համար ես երախտապարտ եմ ընկերներիս:

Իվան: Կարո՞ղ ես մանրամասն պատմել ֆիլմի բովանդակությունը:

Արթուր: Իմ ֆիլմում ես նկարահանել եմ 1990-ական թվականների ֆիդայական կռիվները:Ինչու՞,Այս հարցը ունի մեկ ու հստակ պատասխան,որովհետև 1990-ական թվականների վերջին, ի ուրախություն հայերիս, մեզ մոտ հայտնվեցին ինքնաձիքներ,հրանոթներ,զրահատեխնիկա,ավիացիյա և այլն:Ես հասկանում էի, որ իմ ֆինանսական միջոցներով չէի կարողանա ֆիլմում նկարահանել բոլոր թվարկված զինատեխնիկան, այս պատճառով ես որոշեցի նկարահանել 1990-ական թվականները,և սահմանափակվեցի միայն հրացաններով:

Իվան: Իսկ որտե՞ղ են անցկացվել նկարահանումները:

Արթուր: Ֆիլմը նկարահանվել էր Խաչ-Մաչ գյուղում և Ստեփանակերտ քաղաքում:

Իվան: Դու որևէ սպասելիքներ ունես՞:

Արթուր: Ասեմ, որ ես մեծ հույսեր ունեմ ու ակնկալում եմ որ հայտնվեն հովանավորներ ու աջակիցներ,որոնք կօգնեն մեզ ավելի մասնագիտացված կերպով նկարահանել փաստավավերագրական ֆիլմ,որպեսզի ողջ աշխարհին ներկայացնենք այդ ժամանակ Արցախում տեղի ունեցած իրական և ստույգ իրադարձությունները: Թող անհամեստություն չթվա, բայց ես կուզենայի ընդգծեմ, որ յուր ֆիլմի նկարահանումը նպատակ չի հետապնդում որևիցե եկամուտ ստանալ: Իմ կարծիքով, մեր հերոսական Արցախի պատմությունը փաստավավերագրական ֆիլմի տեսքով աշխարհին ներկայացնելը ևս մի քայլ է մեր հանրապետության «դե-յուրե» ճանաչման համար:
Artur Hayrapetyan  

 

-->

Никто не забыт, ничто не забыто…

1990-ые годы стали трагическим периодом для карабахского, да и вообще всего армянского народа в целом. В эти страшные годы  смелые и отважные сына Арцаха самоотверженно встали на защиту своей Родины от нападения азербайджанской армии. Началась Арцахская война. До сих пор жители Арцаха с содроганием вспоминают страшные события того времени. Сколько крови было пролито, сколько молодых юношей грудью защищали наши границы от врага, сколько потерь, скорби… Подвиг наших солдат, подаривших нам мирное небо ценой своих жизней, никто никогда не забудет, в том числе и наше поколение.

Студент Арцахского Государственного Университета, Айрапетян Артур снял фильм о событиях, произошедших в Нагорно-Карабахской Республике в 1990-ые годы.

Иван: Когда и почему у тебя появилась идея снять фильм об    Арцахской войне?

Артур: Мысль снять этот фильм у меня появилась еще в то время, когда я служил в армии. Идея представить Арцахскую войну в виде фильма возникла после того я ознакомился с военными путями своих командиров и яснее узнал о наших сражениях.

Иван: Как снимался фильм, кто помогал, к кому ты обращался?

Артур: Фильм был снять на любительском уровне. И конечно, в фильме имеет место ряд технических неполадок, что говорит о недостатке  финансовых средств. Отмечу, что фильм снять на мои средства. Мои друзья одобрили мою идею и всячески помогали мне в съемке фильма, за что я им сердечно благодарен.

Иван: Расскажи поподробнее содержание фильма?

Артур: В своем фильме я снял фидаинские сражения 1990-х годов. Почему? На этот вопрос у меня есть один ясный ответ: потому что в конце 1990 года, к радости армян, у нас появились боеприпасы, военная техника, авиация и так далее. Я понимал, что на свои незначительные денежные средства я не смогу снять в фильме всю выше  перечисленную военную технику, поэтому я решил снять 1990 ые годы, и ограничился только автоматами.

Иван: А где происходили съемки?

Артур: Фильм снимался в селе Хач-Мач и в городе Степанакерт.

Иван: У тебя есть какие-либо ожидания?

Артур: Скажу что у меня большие надежды. Мне бы хотелось, чтоб появились спонсоры и соучастники, которые бы помогли нам более специализированно снимать документальный фильм, чтобы представить всему миру реальные, подлинные события, происходившие в Арцахе в это время. Пусть это Вам не покажется нетактичным, но я б хотел подчеркнуть, что этот фильм снимался не в целях получения откуда-нибудь какого-то дохода.

По- моему, представление в виде документального фильма истории нашего героического Арцаха- это еще один шаг, приближающий нас к признанию «де-юре» независимости нашей республики.
Artur Hayrapetyan